Pałac w Czerniejewie to niezwykła rezydencja, która przez wieki była świadkiem wielu historycznych przemian. Usytuowany na północnym skraju miasta, połączony długą aleją, stanowi doskonały przykład architektury klasycystycznej, która przetrwała burzliwe dzieje Polski.
Pierwsza wzmianka o obiekcie sięga końca XVIII wieku. Zbudowany został w latach 1771-1780 lub 1790 z inicjatywy Jana Lipskiego, według projektu architekta Ignacego Graffa. Prawdopodobnie w tym miejscu wcześniej znajdował się zamek, co dodatkowo podkreśla historyczne znaczenie lokalizacji.
Architektura pałacu wielokrotnie ewoluowała. Pierwsza poważna przebudowa, przeprowadzona w latach 1789-1790, prawdopodobnie według projektu Kamsetzera, nadała budowli wyraźne cechy klasycystyczne. Kluczowym elementem tej metamorfozy był czterokolumnowy portyk z tympanonem, wysunięty przed linię elewacji. Rozwiązanie to nie tylko dodało rezydencji monumentalności, ale również umożliwiło kryty dojazd bezpośrednio pod główne wejście.
Wnętrza pałacu również przeszły gruntowną transformację. Na parterze, na osi głównej, powstał salon podparty kolumnami, określany jako „grota pompejańska”. Nad nim, na piętrze, zlokalizowano dwukondygnacyjną salę balową nakrytą spłaszczoną kopułą, ozdobioną eleganckimi pilastrami. Zmiany te zaowocowały dodaniem ryzalitu na fasadzie ogrodowej.
Kolejna znacząca przebudowa miała miejsce w latach 1926-1928. Na zlecenie hrabiego Zygmunta Skórzewskiego, architekt Juliusz Nagórski dobudował wschodnie skrzydło pałacu i połączył główny budynek z oficyną wschodnią za pomocą galerii. Podobny zabieg zastosowano później w przypadku oficyny zachodniej, łącząc ją z pałacem w latach 1979-1984.
Otoczenie pałacu stanowi równie imponujący krajobrazowy park o powierzchni 13 hektarów. Pierwotnie zaprojektowany jako ogród francuski, z biegiem czasu przekształcił się w typowy angielski ogród krajobrazowy. Aleje lipowe i grabowe oraz malowniczy staw dopełniają jego romantyczny charakter. W głębi parku zachował się budynek bażanciarni z początku XIX wieku, później przebudowany na domek myśliwski.
Dramatyczne dzieje pałacu sięgają czasów II wojny światowej. 5 września 1939 roku rodzina Skórzewskich – hrabia Zygmunt Włodzimierz wraz z żoną, księżniczką Leontyną z rodu Radziwiłłów – musiała uciekać tuż przed zajęciem posiadłości przez wojska niemieckie. Szczęśliwie zdołali dotrzeć do Nieborowa. Ich herb Drogosław do dzisiaj zdobi bramę wjazdową, przypominając o dawnych właścicielach.
Podczas wojny pałac został przejęty przez Niemców, co paradoksalnie uchroniło go przed całkowitym zniszczeniem. Choć wnętrza i wyposażenie ucierpiały w końcowym okresie wojny, sama struktura budynku pozostała nienaruszona. Po wyzwoleniu, do 1977 roku pełnił funkcję domu dziecka, a następnie został przekształcony przez PGR Żydowo w hotel i centrum konferencyjne.
O randze tego miejsca świadczy fakt, że 3 czerwca 1997 roku gościł siedmioro przywódców państw Europy Środkowo-Wschodniej podczas obchodów 1000-lecia męczeńskiej śmierci Świętego Wojciecha. Od 21 lutego 1964 roku zespół pałacowy znajduje się w rejestrze zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa.
Dzisiaj pałac w Czerniejewie jest nie tylko świadectwem minionych epok, ale także żywym ośrodkiem kultury i historii, wpisanym w Szlak Pałaców i Dworów Powiatu Gnieźnieńskiego. To miejsce, które nieustannie opowiada swoją fascynującą opowieść, łącząc przeszłość z teraźniejszością.